Warto wiedzieć

Nieustannie przypominamy, ostrzegamy, prosimy o refleksję.  Nigdy nie jest  za późno!

Wiesław Kozielewicz, sędzia Sądu Najwyższego: - Sąd ma wielką władzę. To wyłącznie sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości. To wchodzący w skład sądu niezawiśli sędziowie, zgodnie z własnym sumieniem, doświadczeniem życiowym, kierując się zasadami pewnego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy dokonują samodzielnie ustaleń w zakresie faktów niezbędnych do rozstrzygnięcia danej sprawy.

O. Paweł Gużyński, dominikanin o ślubie Jacka Kurskiego: - Skutki sprawy Kurskiego będą dla Kościoła Katolickiego w Polsce dalekosiężne i dużo bardziej poważne niż by się to na pozór wydawało. Ta bezczelność i pompa domaga się komentarza. To jest ten krok za daleko od którego może się rozpocząć lawina. Tego nie da się bagatelizować. W tym kontekście głos biskupów byłby ważny, ale nie bądźmy naiwni.  Nie spodziewam się reakcji z ich strony (…) Nawet dojrzały katolik, który już w polskim Kościele widział wiele, może zacząć wątpić w sens pilnowania wyznaczonych przez religię ram. To jest właśnie ten moment, gdy dotykamy zgorszenia w tym najbardziej fundamentalnym znaczeniu.

Stanisław Mancewicz, pisarz, publicysta: - Ponieważ wszystko się zmienia, a kampanie wyborcze mają coraz to nowe oblicze, doszliśmy do kolejnej modyfikacji. Oto dziś nie tylko program jest zbędny, ale zbędne jest takoż nazwisko kandydata. Możemy nie  mieć ani programu, ani się nie nazywać, byleśmy byli wskazani przez partię lub jej lidera. Na ulotce bądź na afiszu wyborczym mógłby dziś widnieć niepodpisany nazwiskiem wizerunek kogoś, kto mógłby tak naprawdę stać tyłem. To by wystarczyło...

Sławomir Sierakowski, socjolog, pracownik naukowy Niemieckiej Rady Polityki Zagranicznej: - Nawrocki jest kandydatem, który ma wyjątkowo podejrzaną przeszłość jak na kandydata na prezydenta w poważnym państwie. Ośrodek Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych pokazał znajomych kandydata PiS, ze swastykami na plecach, skinheada z wytatuowanymi faszystowskimi hasłami. To jest nie do obrony w żadnym elektoracie, nawet w Konfederacji.  Gdy te zdjęcia i ta wiedza dotrą do wyborców może być katastrofa. Jak się ma majestat urzędu prezydenta do mafiozy Wielkiego Bu (były członek gangu sutenerów) Jeszcze takiego prezydenta nie mieliśmy. Co jeszcze wyjdzie na jaw do czasu wyborów?

Dr hab. Przemysław Sadura, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, szef Katedry Socjologii UW: - PiS chce mieć pisowskiego i niepisowskiego kandydata jednocześnie. To raczej nie może się udać.

Michał Rusinek, literaturoznawca, Uniwersytet Jagielloński: - My, Polacy, nie lubimy się uśmiechać. Zapewne nie zdajemy sobie z tego sprawy, ale obserwujący nas obcokrajowcy, zwłaszcza Amerykanie, zwracają uwagę, że mijani na ulicy Polacy mają miny potencjalnych, seryjnych morderców. Polki zaś – modelek chodzących po wybiegach (które raczej wtedy się nie uśmiechają). Mark Wolters, znany amerykański edukator i promotor podróży, poświecił cały program fenomenowi nieuśmiechających się Polaków (dodajmy dla porządku, że było to przed wyborami prezydenckimi, w których Amerykanie wybrali kogoś, kto robi nadęte miny, a odrzucili kandydatkę uśmiechniętą)...

Fernando Savater, hiszpański filozof: - W 1968 roku narodziły się wolnościowe bunty młodzieży w różnych krajach Europy – we Francji, Hiszpanii, Niemczech, Włoszech, w Polsce, Czechosłowacji – i na kontynentach – w USA, Meksyku czy Japonii. Ich tło społeczne i polityczne w różnych krajach było inne, ale o ile mnie pamięć nie myli, tylko Hiszpania, Polska i Czechosłowacja miały wspólny mianownik. Tu bowiem szło o walkę przeciw dyktaturze, podczas gdy gdzie indziej raczej o naprawę demokracji już trwałych, choćby bardzo wadliwych (…) Dlatego śledziłem wydarzenia na wschodzie Europy ze szczególną sympatią i poruszeniem. Wówczas i potem poznałem polskich buntowników: Leszka Kołakowskiego, Adama Michnika, Jacka Kuronia, Lecha Wałesę.

Paweł Kowal, poseł Koalicji Obywatelskiej: - Uznanie przez świat prawa Rosji do zajętych w Ukrainie terenów to szybka droga do kolejnej wojny, już na pewno z uwzględnieniem napaści zbrojnej Rosji na Polskę i inne państwa regionu. Przyklepywanie rosyjskiego rewizjonizmu to byłaby tragedia. 

Mark Rutte. sekretarz generalny Sojuszu Północnoatlantyckiego:        - Putin (...) próbuje przejąć więcej terytoriów, bo myśli, że może złamać determinację Ukrainy i naszą, ale się myli. 

Gen. Leon Komornicki, były zastępca sztabu generalnego Wojska Polskiego:  - To Rosja dyktuje warunki. Ma dziś inicjatywę polityczną, strategiczno-militarną. Ten walec się rozkręca. Niewielu to rozumie. Rosjanie są tacy, że jeżeli zaskoczą, to to się kręci. A to, że tam jest bieda, to są mity wypowiadane przez ekspertów na zapotrzebowanie polityczne. Rosyjska gospodarka kompletnie tak nie działa. Społeczeństwo jest nieroszczeniowe, są tam tylko dwie warstwy: ludzi bardzo bogatych i wielkiej masy, której podejście polega na odgrywaniu służebnej roli wobec władzy. Kto nie bierze udziału w tym tyglu, czuje się niedowartościowany, nie jest pełnoprawnym obywatelem Rosji. To społeczeństwo nie ma roszczeń, ma wegetatywne oczekiwania. Wszystko oddadzą, bo tam obowiązuje zasada: Rosja albo śmierć.

Sylvie Kauffmann, francuska dziennikarka i analityczka: - Pomysł, żeby USA dogadały się z Rosją w sprawie Ukrainy bez udziału Europejczyków, byłby czymś dramatycznym. Liczę na zryw Europy w sferze obronności. Polska odgrywa tutaj coraz większą rolę.

Jarosław Flis, socjolog, Uniwersytet Jagielloński: - Nawrocki to człowiek spoza partii, jest więc mało prawdopodobne, że nagle okaże się doskonałym rozgrywającym i przejmie PiS. To bardziej kandydat, który gwarantuje, że nie pogłębi walk frakcyjnych. Czarnek zwiększyłby prawdopodobieństwo rozłamu, zwłaszcza gdyby nieznacznie przegrał, bo wtedy urósłby mocno w środowisku. Jego silna pozycja i ewentualna walka o władzę w PiS uruchomiłby ruchy odśrodkowe, bo silny Czarnek to ogromne zagrożenie, zwłaszcza dla frakcji Morawieckiego...

Stanisław Mancewicz, publicysta: - Sprawiło nam dużą przyjemność czytanie zapewnień o niezależności K. Nawrockiego wyrażanych na serio, na piśmie i oralnie przez członków jego komitetu wyborczego, mimo że wiele jego posad i funkcji to nominacje ściśle partyjne – co przecież wiadome jest powszechnie i nie podlega dyskusji...

Oprac. (bd)