W wigilię Wszystkich Świętych, sugerując się tytułem, można przypuszczać, że rzecz będzie o refleksjach nad odchodzeniem z tego świata. Jednak nie zajmę się wspominaniem przodków i paleniem zniczy na grobach. Z lekkim przymrużeniem oka, będzie to felieton o mijaniu kadencji.
Do końca działania na rzecz jednej partii i pławienia się w pałacowych luksusach, mój dzisiejszy bohater ma bliżej niż dalej. Już widać, że żal będzie żegnać się z życiem na bogato, z limuzynami, bankietami, służbą itd. Żal tym większy, że to wszystko jest prima sort za ogromną kasę i to nie swoją. Swoja, też z pewnością nie mała, schowana gdzieś, w dobrze ukrytej skarpecie. Ale cóż takie życie. Raz w pałacu, a raz trzeba rozejrzeć się za jakąś robotą.
Nauczył się od swojego pryncypała, który przewidując, że może przegrać wybory, zabetonował co się dało. Resztę, już po ogłoszeniu wyników, pomógł betonować nie kto inny, jak Pałacowy. Te zagrywki, co prawda niekonstytucyjne sprawiły, że PiS mimo porażki wygrało, dla swoich sług, póki co: bezkarność i życie na wolności.
Media za prof. Sadurskim podają
We wniosku do TK w sprawie ustawy z 13 września 2024 r. o Trybunale Konstytucyjnym PAD wskazał wiele przepisów, które jego zdaniem są niezgodne z Konstytucją. Szczególnie nie podoba mu się zapis wykluczający możliwość kandydowania na stanowisko sędziego TK przez byłego prezydenta przed upływem 4 lat od zakończenia sprawowania tego urzędu. Krótko mówiąc całkiem „be” jest zapis, który nie pozwala prosto z pałacu prezydenckiego wskoczyć na miejsce sędziego TK, albo jak już, to najlepiej od razu na stołek Julii Przyłębskiej. Nieistotne jest to, że w Konstytucji określony jest czas na podjęcie próby zostania sędzią TK. Ale kto by się tam w pałacu przejmował zapisami w Konstytucji.
Bliższa koszula ciału
Kierując się tą zasadą Pałacowy twierdzi, że w przypadku prezydenta nie ma żadnych przeciwwskazań i zagrożeń dla niezależności Trybunału Konstytucyjnego i niezawisłości jego sędziów, które przemawiałyby za takim ograniczeniem. Ot co, mały niewinny wrzucik, a nóż przejdzie. Pewnie marzy mu się, że bez zbędnej zwłoki przesiądzie się na fotel prezeski, Jarkowego „ odkrycia towarzyskiego”. Jak widać grunt to dobre samopoczucie i wysokie mniemanie o sobie.
Z górki na pazurki ćwiczył 9 zim
Zanim spadnie świeży śnieg i góry skuszą naszego Narciarza nr1 na szusowanie, dobrze byłoby, aby w wolnej chwili zapoznał się instrukcją jakimi cechami powinien wyróżniać się sędzia Trybunału. Jeśli bardzo się postara to pewnie doczyta, że jest tam zapis o posiadaniu dużej wiedzy z zakresu prawa konstytucyjnego, niezależności i nieskazitelnej uczciwości. Ciekawe, czy przyjaciel Kamińskiego i Wójcika spełnia te kryteria?
Gdzieś w Internetach
pojawił się prześmiewczy tekst, którego autor napisał bez przesadnej elegancji, że Pałacowy do bycia sędzią TK ma takie same kwalifikacje jak kucharka Julia. Ale on, nasz bohater felietonu, uważa, że pozycja ustrojowa prezydenta wystarczy, że to jest tak ogromny prestiż, że zadziała lepiej niż cała wiedza z przepisów prawa konstytucyjnego, z niezależności, z prawdomówności i ogólnie mówiąc z inteligencji. Chyba jednak tak to się nie uda. Ale na horyzoncie wyłania się kolejny problemem, czy oprócz talentu do szusowania, posiada on na tyle wysokie kompetencje intelektualne, aby wejść na poziom sztuki kulinarnej, jakim prezeska Julia rzuciła na kolana Jarosława. Z drugiej strony lata lecą, kondycja już nie taka, to zamiast steka, prezes pewnie chętniej „wciągnie” papcin, czyli bułkę z mlekiem. A to danie nikomu nie powinno przysparzać problemów.
Swoją drogą po 10 latach trudnej i owocnej pracy dla dobra własnego środowiska politycznego, miłośnik i znawca Konstytucji, zwłaszcza w ostatnim czasie, powinien odpocząć, najlepiej w egzotycznym, odległym kraju
Wiesława Kusztal
Napisz komentarz
Komentarze